6. Ay "Ek Gıdalara Merhaba"

Melis’imiz 6. Ayına başlarken, bir baktık ki ara verdiğim iş hayatına geri dönme zamanı gelip çatmış.. Gönlümden geçen 6 ayı bitirmekti ancak iznim maalesef bu kadardı, kuzucuğu anneannesiyle başbaşa bırakacak olmanın iç huzuru da olunca, düşündüğüm kadar zor geçmedi bu sürecin başlangıcı.

İlk gün tahmin edersiniz ki, çok zor vedalaştık, eksik gibiydim, aklım onlardaydı, ağlak moddan çıkma mücadelesi veriyordum, malum sütünü etkilemesin pıtırcığın diye:) Annemi de sürekli arayıp, kasmak istemiyordum derken akşam eve gittiğimde ikisini de huzurlu ve mutlu görünce resmen kendime geldim. Çünkü endişelerim fazlaydı, öncelikle anneme dair, ya çok yorulursa vs. diye. Melis’i bu zamana kadar hiç tam gün bırakmadığım için acaba tüm gün görmeyince huzursuzluk yapar mı diyordum. Anneannesine o kadar alışkın ki, ayrıca mesai saatim de erken bittiği için bu endişeyi elemiş olduk:) Onların eğlendiklerini, iyi vakit geçirdiklerini gördükçe nasıl mutlu oluyorum!

Doktorumuz geçen ayki kontrolümüzde, bu ayı da sadece anne sütü ile tamamlayalım demişti, ay sonu 3-4 kaşık elma-armut suyu vermemizi söyledi. Biz de uyguladık, hatta biraz pütürlü verdik alışsın diye, pek bi sevdi bizim miniko. Bıraktığım sütleri de içiyor gün içinde ancak ben hala acaba doyuyor mu diye düşünüyorum ve bu ayki kontrolümüzü dört gözle bekliyorum. 

Bu ay uyku düzenimiz çok değişti, geceleri sık sık hatta ağlayarak uyanmaya başladı, kısacası gecelerimiz artık uykusuz geçiyor.  Asla sallanmayacak diyen ben, uyusun diye her türlü sallama yöntemini  deniyor, gece bile ayağımda sallayarak uyutuyorum bazen. Ve üstüne basa basa söylüyorum ki, sallamak alıştırmakla ilgili birşey değil, her bebeğin isteği o kadar farklı ki, bazısı da sallanmayı sevmiyor mesela..

Her zamankinden daha keyifli vakit geçirmeye başladık. Salonumuz salon olmaktan çıkıp Melis’in oyun odası halini aldı, hamak, oyun halısı, ana kucağı ve son olarak eklenen mama sandalyesi derken:) Tabi bizim minik pıtırcığımız bunlar ile uzun uzun vakit geçirmeyi sevmiyor, bizimle oyun oynamayı tercih ediyor.

Şiddetli saç dökülmelerimiz biraz azaldı, yeni saçlarının çıkmasını dört gözle bekliyoruz, tokalar takmak için:) Diş belirtilerimiz ise tam gaz devam ediyor maalesef, belki gece uyanmaları da bu yüzden diye diye düşünüyoruz. Eline aldığı herşeyi yemeye çalışması, kaşıması, bazen fazla huysuz olması.. Gerçi tüm bu belirtilere rağmen geç diş çıkaran bebekler de varmış. Aksine hiçbir belirti olmayıp diş çıkaranlar da, mesela karşı dairemizdeki Melis’in kankası Yağmur’umuz çıkardı bile, haftasonu diş buğdayı partisiyle kutlayacağız:) En yakınımızda aynı şeyleri paylaştığımız bir aile olması o kadar iyi oldu ki, kızlarımız kardeş biz de iyi bir arkadaş olduk, ilerleyen zamanlarda birlikte vakit geçirmelerinin gelişimlerine büyük katkısı olacağı da gerçek.

Anneciğim de her ne kadar reddetse de akşama biraz yorulmuş oluyor. Onun en az yorgunlukla günü tamamlaması için, geceleri uyanmasına izin vermiyoruz, çünkü gece uyumadan, tüm gün Melis’le ilgilenmek muhakkak yorucu olabiliyor, özellikle haraketlendiği şu dönemlerde.. Evdeki temizlik işleri ile ilgilenen, haftada bir bize yardımcı olan Melek’imiz var sağolsun. Aslında biraz az uyuyarak bunların üstesinden gelebilecek durumdayım ama Melis’le geçireceğim vakitten çalmak istemiyorum açıkcası. Yemek konusunu da annemin desteğiyle hallediyoruz, bizi çok yormuyor. Kısacası çok birşey kalmıyor geriye ev ile ilgili. İşe başlayınca herşey daha düzenli oldu, Melis’in yemek saatleri, bizim yemek saatlerimiz, banyo zamanı, dışarıda vakit geçirdiğimiz zamanlar, v.s. İçine girmeden önce zor görünen birçok şey, yaşamaya başlayınca bir şekilde yürüyor aslında, nasıl olur ne yapacağım derken bir bakmışsınız tıkır tıkır oluyor herşey.

İş ile ilgili birçok sistem ve yapı değişikliğinden dolayı yeni işe başlamış gibiydim. Arkadaşlarımın tam desteği ile bu süreci çabuk atlattım diyebiliriz. Şirketimizde anne odamız da mevcut.  Bebişlerimize sütlerimizi hazırlarken:) bir şekilde birbirimizin deneyimlerinden, yaşadıklarından, bebeklerinden bahsederek çok şey de paylaşıyoruz. Hatta sabahları uykusuz birilerini gördüğümde mutlu oluyorum itiraf edeyim:) Demek yalnız değiliz diye.

Bu ay müjdeli bir haber aldık, bunu da belirtmeden geçemem, 15 yıllık kardeşim, can dostum Eda’nın hamile haberiiii !! Bir minik geliyor kocaman ailemize, Melis’ime kardeş, hayata yeni bir can. Elim ayağım birbirine dolaştı diyebilirim, ne yapmalıyız diye, daha önce bu deneyimi yaşamış biri olarak elimden gelen desteği verme isteği coştu içimde. Sağlıkla sıhhatle aramıza gelmesini heyecanla bekleyeceğiz !

Melis’imizle ilk yeni yılımızı da geçirdik.

Küçük noel annemizin fotosunu aşağıda paylaşıyorum sizlerle: )  

Anneanneciğinin hünerli ellerinden:)

Babacığının doğum günü pastasına ortak, bundan sonra ailenin tüm pastalarını Melis üfleyecek:)

Küçük kikiriğim benimmmm :)