Melis 30 Aylık

Her büyüme döngüsüne ait yazdıklarım o kadar kıymetli ki benim için. Her seferinde Melis’in bir gün bunları okuduğunu düşünüyorum, ne çok olacak ilk yıllarına ait kendi hakkında bilecekleri..

2.5 yaşını doldurdu artık pıtırcık. Adını sorduğunuzda hemen soyadıyla birlikte söylüyor, pıtırcık da onunla o kadar özdeşleşti ki, arada da ben pıtırcığım diyor: ) O konuştukça, biz mest oluyoruz, net kelimeler kullanıp, çok güzel ifade ediyor artık ve bu olay çat diye oluyor, yani aman konuşmuyor hala, hık mık diyor diye endişelenmeyin. Her çocuk farklı işte..

Geceleri uykuya geçmesi o kadar uzun sürüyor ki.. Onun kendi yatağında önce yanyana yatıyoruz, genelde gün içinde etkilendiği şeyleri anlatıyor defalarca, sonra anne ben senin kucağında yatacağım diyor, bir fasıl böyle geçiyor, sonra anne beni salla, anneannem beni uyutsun, anne senin yatağında yatalım, anne yanyana yatalım şeklinde uzayaan bir durum bizim uykuya geçme süreci. Tabi bunun sonunda halimi düşünün.. Kendi yatağında uyumaya alıştırmıştık, yani o inatla kalkıp gelse de, ben geri götürüyor, uyutup tekrar dönüyordum. Ama bu sıralar mümkün değil, çünkü anne seninle uyuyacağım diye tutturup, sıcacık sarılınca, mis kokusunu bırakabilmek mümkün mü ? Durum böyle olunca ve bu cadı üzerini bile örtmeyince, bu sefer biz perişan uyuyoruz.. Ha, bir de gece o karanlıkta odasında yorganını ve yastığını eline alıp dayanıyor bizim yatağın başınaJ

Anneannesiyle ilişkisi bambaşka.. Herşeyi illa ki ona da gösterecek, oyun oynadığımızda da anneanne gel bak ne oynuyoruz, yemek yerken, anneanne de yesin gibi.. Anneciğim gün içinde yorulduğu için bari akşamları keyif yapsın diye uğraşırken, bu bıcırık pek izin vermiyor. Gündüz dışarı çıkalım diye tutturuyor, gittikleri yerleri de bize anlatmıyorlar, sırmışJ Varsın söylemesinler, yeterki anneannesiyle bir sürü anısı olsun, onu çokk sevsin...

Babasını sakalları var ise öpmüyorJ Bazen sadece babasıyla kalmaları için yalnız da bırakıyorum. Şükür ki, ilgili yani herşeyiyle ilgili, asla oflayıp puflamayan bir babası var. Haftasonu birlikte çıktıklarında hiç aklım kalmıyor bu yüzden, biliyorum ki benim kadar detayı düşünüyor. Bunu yapmak lazım mutlaka, çünkü size bağımlı olunca, yalnız kendinize vakit ayıramıyor olursunuz. Akşamları yine de hep benimle oynamayı tercih ediyor, bu biraz yorucu oluyor.. Babayı dahil etsek de bazı zamanlar, hayır anne gelsin diye tutturabiliyor. Sanırım haraketli, müzikli, hoplamalı zıplamalı oyunları ben oynattığım içinJ İnanın terapi gibi, akşam onca yorgunlukla eve gidince, size sarılan, annecim çok özledim diyen bir bıdığın mis kokusunu içine çekince, geriye ne kalır ki ?

Bu sıralar anneanne gelmesin, annecim sen işe gitme demeye başladı.. Hep korktuğum şeydi bu, sabahları peşimden ağlamıyor, gitme demiyor diye seviniyordum açıkcası, ne yaparım ya öyle derse, dayanamam diye.. Gece bir türlü benden ayrılamayışları da bu özlemden, biliyorum. Çok garip bişey, çok başka bir bağ..

2.5 yaş kontrolümüze gittik bu ay.. Özellikle kan tahlilleri yaptırmak istedim, doktorumuz da genel bazı tahlilleri yaptı, bir sorun çıkmadı şükür. Sadece D vitamini biraz sınırda olduğu için, bunun takviyesine başladık.. Son aşısını oldu.. Ortalığı yıkacak derken, sesi çıkmadı, kan alınırken de ağlamadı, çok şaşırdıkJ

Geçmiş yazılarımdan hatırlarsınız, 1 yaşından sonra iki kez balık yedirdiğimiz gün zehirlenmişti. Balığa ara vermiştik. Aylar sonra tekrar denediğimizde de bu sefer o istemedi, ağzından çıkardı sürekli. Yine aylar sonra denedik ve yediii. Buna o kadar sevindim kii, tahmin edersiniz. Artık balık da yiyor. Geriye yoğurt ve peynir kaldı. Bunlar asla yemedikleri.. Birşeyin içine de katsak asla yemiyor, bakalım belki bir zaman aşarız..

Müzikle arası inanılmaz iyi, akşamları müzik seansımız var bu yüzdenJ Bayılıyor oynamaya, hatta şarkıları söylüyor sözde sürekli ağzını oynatıp.. Mikrofonu eline alıp bir hareketlerJ

Kendi kendine telefonla konuşuyor, nasıl neler anlatıyor, nasıl bir hayal gücü bunlardaki yahuJ Bazen gizlice kameraya alıyoruz. Gelecekte izleyip çok eğlenecekJ  Bir dünya fotosu videosu var, ödüm kopuyor bir gün birşey olur diye bunlara, sürekli yedekliyorum. Hatta onların bile yedeğini almalı mı ?

Haftaiçi dışarda çok vakit geçiremediğimiz kuzuyu, haftasonu nereye götüreceğimizi şaşırıyoruz. Tiyatro en sevdiği, şimdiye kadar kaç kere götürdük hatırlamıyorum bile. Son zamanlarda gittiğimiz Canım Kardeşim’i tavsiye ediyoruz. Çok eğlenceli bir oyun. Ayrıca Tiyatro Alkış’ın Pinokyo’suna da denk gelirseniz kaçırmayın. Eğer sonuna kadar oturup, izliyorsa, kış ayları için Tiyatro güzel bir aktivite.

Kendi yaşıtı arkadaşlarıyla güzel vakit geçiriyor, kendi aralarında konuşuyorlar, oyun kuruyorlar artık. Fazla vakit geçirirlerse sonlara doğru zıvanadan çıktıkları oluyor, oyuncak kavgası malum. Kendinden büyüklere ise bayılıyor, herşeyini gösteriyor onlara, oynamak istiyor sürekli.  Onunla saatlerce saklambaç oynayın sıkılmaz..

Çıplak dolaşmaya bayılıyor, üzerini çıkartıp çıplak ayaklarla dolaşacakmış, bunun kavgasındayız şu dönemlerde, defalarca giydiriyoruz, o yine soyunuyor. Yakın çevremden de çok duyuyorum bunu, öyle bir dönem herhalde..

Kıyafet beğenmiyor, kış günü yazlık şapka ile çıksın, evde kolsuz montlarını giysin, yazlık şortlarını gitsin, üstüste giyinsin gibi çıldırtıcı istekleriyle boğuşuyoruz.  Bir gün son bulacaktır değil mi ?

Tuvalet eğitimine henüz başlayamadık, yani biz konuya eğilimliyiz ama o değilJ Yapmıcam, bez takıcam diyip geziyor, bazen oturmak istiyor, hadi diyoruz yapmıyor, ya da oyun haline getiriyor. Bu sıralar ona bak şöle şöle vs vs .. anlatıp, sana piyona alacağız diyoruz bakalım. Tuvalet kitabı ve stickerları, teşvik edici şeyler de var ama hiçç istek yok. Malum kış ayındayız diye ısrar etmiyorum. Ama Nisan-Mayıs aylarında öyle ya da böyle başlayacağız. Bu konu da kafamda emzirmeyi bırakmak kadar büyük. O kadar korkarken çok kolay olmuştu vedalaşması, umarım bu da öyle olur. Önerilerinize açığım, bu gibi inatla geçiş yapmak istemeyen örnekler varsa elinizdeJ

Yemek konusunda sorun yaşamıyoruz genel olarak, yemek yiyor ama zor yiyor. Sevgili doktorumuz her ne kadar, oyunla yememesi lazım, yemiyorsa bırak dese de, maalesef durum öyle olmuyor. Kahvaltı yapmıyor denecek kadar az. Öğle yemekleri iyi, akşamları bazen zorluyor. Yani mutlaka oyunla, birşeyle oyalanarak yiyecek, sevdiği bir yemek ise kendi yemek istiyor. Bu sıralar limona takıkJ sıkıp sıkıp içiyor, kabuklarını yiyorJ

Hayatımıza bambaşka renkler katan, bana sabırlı olmayı, en sinirli olunan anlarda sessiz kalmayı öğreten, uzun süre uzağında duramadığım, bazen o büyüdükçe küçüldüğümü hissettiğim, aşktan başka hislerle içimi tazeleyen, kokusuyla huzur dolduğum Melis’imizle devam ediyoruz büyümeye..

Yeni bir paylaşımda buluşmak üzere.

Sevgiler.

Birazcık foto..