Ebru Teyze Kreşi :)

Aslında konu başlığım daha uzun..
Güzel bir dostluk.. Ebru Teyze Kreşi.. Kimbilir, belki geleceğin EMEkçiler Oyun Evi;)

Yıllardır arkadaşlık/dostluklarından iyi/kötü çok şey tecrübe etmiş ve bu tecrübeleri artık bakış açısını da değiştirmiş biri olarak çok değer veririm iyi niyetli, güzel dostluklara.. Az-öz-güvenilir dostlarım olsun isterim hayatımda.. Son birkaç yıldır da çok tedirgin yaklaşırım yeni başlangıçlara, dostluk, paylaşmak anlamında.. Bu ayrı bir yazı dizisi konusu tabi:) Benim için ne kadar değerli olduklarını anlatmak adına böyle bir girizgah yapayım dedim;)

Gelelim EMEkçiler kimler; Elif - Mürvet - Ebru'nun baş harflerinden oluşan EMEkçiler, şimdilik sadece bir WhatsApp grubu:) ve aynı sitede yaşayan, çocukları uyuyunca birarada keyifli vakit geçirebilen, sohbet edebilen, halden anlayan minik bir arkadaş grubu diyebiliriz..Umuyoruz ki, gelecekte tescilli, bir mekanın adı olsun, nacizane bir temenni tabi bu şimdilik!
İçinde bolca güven, samimiyet, anlayış ve koşulsuz sevgi barındıran bir ilişki bizimkisi:) O yüzden benim için çok kıymetliler.. Özellikle çalışan bir anne olarak; ardınızda anne yarısı kıvamında davranan, psikolojisini en az kendi çocuklarını düşündüğü kadar önemsediklerini gördüğüm, sevgiyle bakan böyle güzel insanların olması çok çok kıymetli.. Evet özetle; bu hatunlarda kötü niyet, kötü enerji, kötü bakış yok, yıllar eskitmesin diyorum !
Nazara da inanırım ama yazdım bi kere:)

Ebru Teyzemiz'in mesleği de çok değerli, Öğretmen.. Egemen hayatına girince ara vermiş..
Instagram'da #ebruteyzeetkinlikserisi hastagiyle paylaşmaya başladığım etkinliklerimiz ise, haftada birkaç gün Ebru Teyze'mizin kendi evinde,  düzenlediği etkinlikler. Geceleri üretip, kesip, biçip emek verdiği, sevgi kattığı etkinlikler serisi..

Kuzularımız ( Egemen - Irmak - Melis - Yağmur) nasıl eğleniyor tahmin edersiniz. Bu etkinliklerin inanılmaz faydalarını yaşıyoruz.. Kuralları, birlikte birşeyler yapmayı, disiplini, paylaşmayı öğrendiler hem de inanılmaz sabırla davranan Ebru Teyze'lerinden. İnanılmaz ! diyorum çünkü o sabır bende mevcut değil:) Hep aynı ses tonuyla yaklaşması, kriz anlarında sanki sihirli değneği varmış gibi bir anda ortalığı dinginleştirmesi bence büyük başarı.. Ve hepsi ayrı karakterde 4 çocuk.. İnatlaşmalar, kimi zaman krizler derken birbirleriyle çok şey öğreniyorlar, değişik duyguları tanıyorlar, biz de nasıl davranmamız gerektiğini öğreniyoruz ve bence biz de gelişiyoruz. Öyle birşey ki, aile gibi olduk, birbirlerini daha çok arar oldular. Sanki aynı evde ayrı odalarda yaşıyoruz gibi hissediyorum bazen. Hepsi bizim çocuklarımız, o kadar benimsemişiz. Tabi ki, olumsuz durumlar yaşanabiliyor, sevgi pıtırcığı gibi vakit geçirmiyor bu çocuklar:) Olumsuz durumlar her ne olursa olsun kimse kırılmıyor, dert etmiyor, konuşabiliyor, unutuyor..  Dozu iyi ayarlıyoruz ;) Aile gibi olmamızı sağlayan en güçlü ve önemli durum bu sanırım..

En sevindiğim şey, yani bazen düşününce gülümsediğim; gelecekte, doğduklarından beri paylaştıkları bir arkadaşlıkları olacak ve bir sürü hatıraları var.. Umarım tabi güzel, parlak, umutlu, huzurlu bir gelecekte, yine hep birarada olurlar, hayat ayırmaz onları...

Şimdiki derdimiz ise, tahmin edersiniz gibi kreş, okul mevzuları.. Ama bu yazıya endişe katarak keyifsizlendirmek istemiyorum.. Ayrı bir yazı konusu olsun..

İşte bizim prenses kızlarımız ve kızların hep "Kralımız" dedikleri yakışıklı erkeğimiz Egemen'imiz..

8 Mart Dünya Kadınlar Günümüz Kutlu Olsun :)

30’lu yaşlardan sonra kadın; kendinde keşfedemediği, belki arka plana attığı birçok özelliğini keşfeder, netleşir, kesin kararlar verebilir, daha özgüvenlidir derler ama ben kadını annelik öncesi ve sonrası olarak da ayırmak gerektiği gerçeğinden bahsetmek istiyorum. Tabi ki kendimce ve dışardan kendime bakarak..

Hayata bakış açımı, hislerimi değiştiren annelik, yıllardır değiştirmediğim önceliklerimi keskin bir şekilde değiştirdi. Fazla planlı-programlı, fazla titizken şimdilerde görüyorum ki herşey planlandığı gibi gerçekleşemeyebiliyor ve bu durumdan rahatsız olmamayı öğrendim zamanla. Tahammülsüz olduğumu düşünürken tahammüllü biriymişim meğer ! Sabırlıymışım ! Değişmez dediğim önceliklerimi değiştirebiliyormuş bir anda hayat...

Yıllar geçtikçe her kadın mutlaka buna benzer birçok şey keşfediyordur kendinde, ama çok inandığım ve uyguladığım birşey var ki; hayatın koşturmasında, bazen yaşanan ruhen karmaşık dönemlerde bir kadın mutlaka kendi için birşey ya da birşeyler yapmalı ! Uzun süredir yapamadığınız ya da başkalarına basit gelebilecek ama size keyif vereceğini düşündüğünüz birşey, demek istediğim özgürce ve sadece kendimiz için adımlar atmalı, zaman yaratmalı..
Mutlu hissetmeli, kendi iç huzurunu sağlayabilmeli ki bir kadın, etrafına huzur katabilsin. Buna inancım sonsuz.. Sevdiklerinize ayırdığınız bolca vaktiniz olduğunu ama moralinizin düşük olduğu zamanları hatırlayın, keyfinizin olmadığı.. Etrafınızdakilere ne kadar pozitif enerji verebilirsiniz ki ?

Sevdiklerimiz hep ilk önceliğimiz, onlar hep yanımızda olsun fakat arada sırf kendimiz için varsın bencil olalım;) Özellikle anneler, vicdani rahatsızlık duymadan minik kaçamaklar yapın, arkadaşınızla kısa bir seyahat, bakım saatleri, belki tek başınıza bir-iki saat huzurlu, sessiz bir kaçamak..
Bazen kim olduğumuzu hatırlamaya ihtiyacımız var, bunun için zaman yaratalım.

Ruhumuz nefes alsın..


Kadınlar Günümüz Kutlu Olsun..